18 grudnia 1910 r. ukazał się pierwszy numer dziennika „Ilustrowany Kurier Codzienny”. Jego założycielem był Marian Dąbrowski (1878-1958), polonista, dziennikarz i przedsiębiorca prasowy. W krótkim czasie „Kurier” stał się najpoczytniejszym dziennikiem w Krakowie. Początkowo była to nieduża gazetka z niewielką liczbą ilustracji rysowanych ręcznie. Siedziba redakcji mieściła się najpierw w Pałacu Spiskim przy Rynku Głównym 34. W 1918 r. „Ikac” przeprowadził się do własnego budynku przy ul. Basztowej 18. Dąbrowski założył tu drukarnię i rozpoczął tworzenie pierwszego w Polsce koncernu prasowego. Dziewięć lat później rozwijające się prężnie wydawnictwo przeniosło się do gmachu przy ul. Wielopole 1. Budynek ten został wzniesiony w latach 1920–1921 przez Tadeusza Stryjeńskiego i Franciszka Mączyńskiego jako duże i luksusowe centrum handlowe. Gmach wybudowano w miejscu niewielkiego wzniesienia zwanego Psią Górką, ponieważ niegdyś znajdował się tutaj cmentarz kalwinistów, których ówcześnie nazywano psami.
W 1924 r. budynek odkupił Dąbrowski. Po przeprowadzeniu niezbędnych prac adaptacyjnych, pięciopiętrowy, olbrzymi, nowocześnie urządzony  gmach, zwany teraz Pałacem Prasy, stał się siedzibą redakcji, dyrekcji, administracji, ekspedycji oraz zakładów drukarskich. Na szczycie Pałacu Prasy zamontowano urządzenie „wyświetlające” najnowsze i najciekawsze wiadomości. Nowocześnie urządzony, imponujący Pałac Prasy był często odwiedzany przez liczne wycieczki miejscowe i zamiejscowe. Trasa zwiedzania biegła aż na położony na dachu taras, skąd rozpościerał się piękny widok na Stare Miasto. Na tymże tarasie wycieczki ustawiały się do pamiątkowej fotografii. Zwyczaj ten stał się szczególnie popularny w czasie sypania kopca Piłsudskiego. W okresie Bożego Narodzenia na skwerze przed Pałacem ustawiano imponującą choinkę, a w noc sylwestrową delegacja redakcji tradycyjnie składała życzenia wraz z okolicznościowym prezentem dyżurującemu na skrzyżowaniu ulic vis à vis gmachu policjantowi.
Na początku lat dwudziestych XX w. „Ilustrowany Kurier Codzienny” przekształcił się z pisma lokalnego w gazetę o zasięgu ogólnokrajowym. Pismo, coraz częściej ilustrowane zdjęciami, łączyło szybkość informacji z wysokim poziomem dziennikarskim. Szybkość i regularność rozprowadzania dziennika na prowincji zapewniało korzystanie z usług kolei, a nie poczty. Dąbrowski zorganizował sprawną sieć punktów sprzedaży w kraju i za granicą. Wydawnictwo posługiwało się także wielką rzeszą kolporterów ulicznych. Istniało 12 oddziałów „Kuriera” (Warszawa, Łódź, Poznań, Lwów, Wilno, Katowice, Bydgoszcz, Grudziądz, Sosnowiec, Lublin, Kielce, Zakopane), pismo docierało także do emigrantów w Europie Zachodniej i Stanach Zjednoczonych. W redakcji pracowała armia reporterów, którzy pojawiali się wszędzie tam gdzie wydarzyło się coś godnego wzmianki. Kurierowemu sprawozdawcy towarzyszył zawsze nieodłączny fotoreporter. „Ikac” posiadał własną agencję fotograficzną  założoną przy tygodniku „Światowid” oraz własnych korespondentów w większych miastach Polski, a także w głównych stolicach europejskich i za oceanem.
Oprócz głównego dziennika wydawano także kilkanaście dodatków, często redagowanych przez specjalistów. W 1933 r. ukazał się drugi dziennik koncernu – „Tempo Dnia”. Ta dziesięciogroszowa popołudniówka, przeznaczona głównie do kolportażu ulicznego, zawierała najnowsze wiadomości sensacyjno-polityczne. Koncern wydawał również poczytne tygodniki „Światowid” (od 1924 r.), „Na szerokim świecie” (od 1928 r.), „Wróble na dachu” (od 1930 r.), „Raz, Dwa, Trzy” (od 1931 r.), „Tajny Detektyw” (1931-34), „As” (od 1935 r.).
Świetny rozkwit koncernu przerwał wybuch drugiej wojny światowej. 9 września 1939 r., po wkroczeniu hitlerowców do Krakowa, Niemcy zajęli Pałac Prasy i wkrótce wymówili pracę wszystkim polskim dziennikarzom (wielu z nich zginęło w czasie wojny). W zarekwirowanym gmachu zaczęto wydawać urzędowy dziennik informacyjny „Goniec Krakowski”. Pismo to szybko zostało przezwane „podogońcem” lub „gadzinowcem”. Pałac Prasy stał się siedzibą wydawnictwa Zeitungsverlag Krakau-Warschau, głównego organu propagandowego niemieckich władz okupacyjnych. Po zakończeniu wojny przedsiębiorstwo „Ilustrowany Kurier Codzienny” zostało przejęte pod zarząd państwowy, jako majątek opuszczony i przekazane Centralnemu Zarządowi Państwowych Zakładów Graficznych.

Link do kolekcji: KLIK